Mensenhandel is enorm aan het afnemen in Amsterdam. Dit is de conclusie van een rapport gemaakt door de gemeente Amsterdam zelf over de ontwikkelingen in prostitutie in 2013 (rapport hier).
Het rapport toont aan dat van de 124 slachtoffers die in 2012 aangifte deden tegen mensenhandel deze aantallen nu gedaald zijn naar slechts 32 aangiftes in 2013, een daling van 74%! Ook het aantal mensenhandel verdachte waar tegen aangifte is gedaan is gedaald van 35 verdachten in 2012 naar slechts 21 verdachten in 2013, een daling van 40%.
Dit rapport toont ons een heel ander beeld dan wat mensen vaak hebben over prostitutie in Amsterdam, en in het bijzonder over de Wallen. Met percentages van 50%, 80% en 90% hebben politici de afgelopen jaren geprobeerd mensen een beeld te geven dat prostitutie in Amsterdam, en in het bijzonder op de Wallen, een criminele bezigheid was. Maar wederom tonen de keiharde feiten iets heel anders aan. Net zoals met de resultaten van de anti-mensenhandel campagne zoals ik hier over schreef, en de vele politie razzia's die de afgelopen jaren in diverse steden met raamprostitutie, maar ook in de illegale prostitutie zijn gehouden, blijkt wederom dat het daadwerkelijke aantal mensenhandel gevallen ver daaronder ligt.
Zoals het rapport schrijft, in 2013 werden er 21 verdachten vervolgd voor mensenhandel. In 7 zaken (33%) bleek er echter geen sprake te zijn van mensenhandel en werden de verdachten vrijgesproken. In alle zaken waarin er vrijspraak kwam, was er sprake van prostituees die zelf beweerde geen slachtoffer te zijn, maar door het OM zelf wel als slachtoffer gezien werden. Met andere woorden, ze was geen slachtoffer, maar omdat het OM en de politie ervan overtuigd waren dat ze dat wel was, moest het tot een rechtszaak komen om aan te tonen dat ze geen slachtoffer was. Hierdoor blijven tevens slechts 14 verdachten over die veroordeeld werden voor mensenhandel van alle 21 verdachten die in 2013 vervolgd werden, een extreem laag getal in vergelijking met de 4000 tot 6000 prostituees die naar verluid werkzaam zijn in Amsterdam.
Maar ook het aantal slachtoffers die aangifte deden, 32 in 2013 in vergelijking met de 124 in 2012, zijn enorm gedaald met maar liefst 74%. Uitgaande van 4000 tot 6000 prostituees in Amsterdam, komt dit neer op ongeveer 0,8% tot 0,5% van het totaal aantal legaal werkende prostituees in Amsterdam. Dit getal staat in schril contrast door de eerder vermelde percentages van zowel politici als politie van mensenhandel in de prostitutie tussen de 50% en de 90%. Helemaal als je je realiseert dat meer slachtoffers uit de illegale prostitutie komen.
Volgens officier van justitie voor mensenhandel in Amsterdam, Jolanda de Boer, is dit slechts het topje van de ijsberg, althans zo wil ze ons doen geloven in een artikel dat in juli te lezen was in de lokale krant.
Haar woorden waren: 'We weten nog steeds niet zeker of het bij het misbruik in Amsterdam nu om tien of om tachtig procent van de prostituees gaat. Maar zelfs bij tien procent heb je het nog over zo'n 400 gevallen per dag.'
Haar woorden lijken opvallend veel op de exacte woorden van burgemeester Eberhard van der Laan, die later woord voor woord gekopieerd werden door partijlid van de PVDA, Marjolein Moorman. Sterker nog, dit zijn exact dezelfde woorden die hij en Moorman gebruikte, het enige verschil is dat Jolanda de Boer, officier van justitie, niet het woord verkrachting durft te noemen.
Ik vind het opvallend dat een officier van justitie de exacte woorden van politici overneemt, helemaal aangezien de woorden een verdraaid beeld van de werkelijkheid geeft, zoals ik hier al uitlegde. Sterker nog, officier van justitie Jolanda de Boer lijkt politieke uitspraken te doen, en kiest daarmee duidelijk een politieke zijde, iets dat in mijn opinie geen goede ontwikkeling is voor de onafhankelijkheid van ons rechtssysteem. Ik vind het hoogst onwenselijk dat een officier van justitie politiek wordt in haar functie, helemaal aangezien het om het manipuleren van de publieke opinie gaat met dergelijke uitspraken.
Jolanda de Boer beweert in het artikel dat deze 'twintig tot dertig zaken per jaar' echter slechts het topje van de ijsberg zijn. Maar wie verder kijkt in het rapport komt tot een hele andere conclusie. In 2013 werden raam prostituees 1968 keer gecontroleerd door de Dienst Stadstoezicht (DST), bovenop de 567 controles van de politie. Dat is in totaal 2535 controles voor ongeveer 900 vrouwen die in Amsterdam achter de ramen werken, wat neerkomt op 3 controles per prostituee per jaar. Van de 2535 controles die ze deden werden in totaal 11 keer politie en/of DST signalen van mensenhandel opgevangen (lees meer over signalen van mensenhandel hier).
Jolanda de Boer beweert dat de reden waarom we niet meer zijn van het topje van deze ijsberg, is omdat er niet genoeg mankracht is. Echter met 2535 controles per jaar op 900 vrouwen en slechts 11 mogelijke slachtoffers betwijfel ik dat ten zeerste. Ze hebben immers genoeg mankracht om alle vrouwen 3 keer per jaar te controleren, en kunnen zelfs dan nog maar 11 mogelijke slachtoffers vinden.
Het is ook met vrij grote zekerheid te zeggen dat deze 11 'mogelijke slachtoffers' die aangemeld werden de 7 zaken bevatten waarin prostituees zelf aangaven geen slachtoffer te zijn. Immers, het zou niet erg logisch zijn dat ze zelf aangifte hebben gedaan als ze het er zelf niet eens mee zouden zijn dat ze slachtoffer zouden zijn. Dus we kunnen gerust aannemen dat deze op z'n minst 7 vrouwen (want iedere zaak heeft minstens 1 vrouw, maar mogelijk ook meer vrouwen) komen uit die groep van 11 vrouwen die door politie en DST werden aangemeld als slachtoffer.
Dit zou betekenen dat op zijn minst 63% van de meldingen (7 van alle 11 aangemelde vrouwen) door politie en DST gezien worden als slachtoffer, ondanks dat ze zelf ontkent, en waarvan later ook bewezen wordt in de rechtszaal dat dit helemaal niet het geval was. Een typisch voorbeeld van hoe de politie en controleurs vaak een verkeerd beeld hebben van mensen in de prostitutie.
Dat politie en controleurs vaker een verkeerd beeld hebben van dingen in de prostitutie is niet nieuw. Veel prostituees, ik denk zelfs wel de meeste, geven aan dat de politie hen vaak ziet als slachtoffers, en hun partner (vriendje of man) voor pooier aanziet. Deze cijfers tonen aan dat dit beeld in op z'n minst 63% van de gevallen waar is, en dat politie en controleurs in 63% van de gevallen het verkeerde beeld hebben, en de verdachte onschuldig blijkt.
Ik heb zelf ervaring hiermee toen de politie mij tijdens een verhoor enkele jaren terug vertelde dat ze mij ook als slachtoffer zagen. In hun opinie was het 'heel verdacht' dat ik altijd alleen was (ik had mijn vriendje nog niet ontmoet toen), terwijl andere vrouwen vaak als slachtoffer worden gezien juist omdat ze een vriendje of man hebben. Dus blijkbaar maakt het voor de politie niet uit of je nu single bent of niet, in beide gevallen is het verdacht en zien ze je als slachtoffer, en deze cijfers zijn daar het bewijs van.
Een ander interessant getal dat het rapport vermeld is die van illegale prostitutie. In 2012 werden er nog 41 meldingen gemaakt van illegale prostitutie, en in 2013 waren dit 58 meldingen. Dit betekent dus dat het aantal meldingen over illegale prostitutie met 41% omhoog is gegaan.
Dat illegale prostitutie toeneemt is niet iets dat alleen dit rapport laat zien. Sterker nog, bijna iedere rapportage over prostitutie laat dit zien, en ook veel journalisten hebben hetzelfde al gemeld, zoals bijvoorbeeld Dit was de Dag van de EO enige tijd geleden.
Dus blijkbaar is er een trend gaan van illegale prostitutie die toeneemt, wat erg logisch klinkt, aangezien er ieder jaar minder legale werkplekken voor prostituees over blijven. Sinds 2008 zijn er in Amsterdam 109 ramen gesloten (23%), en zijn er vandaag de dag nog 401 ramen over, waar nog eens 100 ramen gepland staan om te verdwijnen. Ook nationaal zien we dat het aantal legale werkplekken voor prostituees dalende is, zoals bijvoorbeeld door het sluiten van de ruim 100 ramen in Utrecht afgelopen jaar. Sterker nog, van de geschatte 2000 ramen sinds de regulering van prostitutie in 2000, zijn er nu inmiddels zo'n 665 ramen gesloten, dat is 33% van het aantal legale prostitutieramen. En nog vragen ze zich af waarom illegale prostitutie toeneemt?
Wat we hebben gezien van de illegale prostitutie in de cijfers van de vorige campagne tegen mensenhandel, is dat illegale prostitutie voor 61% verantwoordelijk is voor mensenhandel (lees hier). Niet vreemd, immers, illegale prostitutie gebeurd ongecontroleerd, zonder bescherming, en dus is de kans op mensenhandel logischerwijs ook veel groter dan in een gecontroleerde en beschermde omgeving zoals in de legale prostitutie het geval is.
Dus van het 'opschonen' van de Wallen van de misdaad is helemaal niets terecht gekomen, sterker nog, er was überhaupt nooit zoveel criminaliteit als men beweerde. En in plaats van dames te helpen, hebben ze veel vrouwen uit de legale prostitutie gedreven, met als enige keus om illegaal verder te gaan, met als gevolg dat deze dames nu kwetsbaarder zijn om slachtoffer van mensenhandel te worden dan voorheen.
Daar komt nog eens bij de verplichte KvK registratie, om je als prostituee in te laten schrijven, in plaats van zakelijke dienstverlening zoals eerder nog werd toegestaan, die ook een enorme impact had. Het rapport vermeld een afname in het legaal aantal geregistreerde prostituees, wat een logisch gevolg is, aangezien je jezelf publiekelijk moet laten registreren als prostituee, iets wat een schending van de privacy van een prostituee is, en zoals het rapport ook vermeld, een ongewenst effect had die vrouwen eerder in gevaar bracht dan hen hielp. Dit was dan ook de reden dat de gemeente deze beslissing later terugdraaide, waardoor prostituees nu weer onder andere definities geregistreerd mogen staan, zodat ze zichzelf niet gevaar hoeven te brengen.
Dit rapport noemt ook zogenaamde 'bemiddelingsbureaus' die meiden helpen met het opzetten van hun bedrijf en papierwerk, alsmede het vinden van een woonplek. Dit rapport noemt dit een 'onwenselijke trend', maar komt niet met een oplossing hiervoor. Punt is natuurlijk, dat noch de gemeente noch de overheid prostituees op enige wijze ondersteund om hier hun leven op te bouwen, waardoor ze op zichzelf aangewezen zijn in een land die bureaucratie lijkt uitgevonden te hebben.
Zoals ik al eerder aangaf in deze post hier, de reden dat veel meiden hulp nodig hebben is omdat het erg moeilijk is om alles alleen te doen (vergunningen, woonplek regelen, je eigen bedrijf opzetten, registratie, financiën etc.) Deze zogenaamde 'bemiddelingsbureaus' waar zij het over hebben in dit rapport zijn juist de mensen die ons hierbij helpen, iets wat de overheid verzaakt. Natuurlijk is er een kans dat sommige van deze 'bemiddelingsbureaus' misbruik maken van hun positie, aangezien het niet legaal is, maar in afwezigheid van legale alternatieven hebben veel vrouwen geen andere keus. Gelukkig gaat het bij veel vrouwen goed, maar in sommige gevallen niet, en buiten deze bemiddelingsbureaus de vrouwen uit, waardoor ze slachtoffer worden van mensenhandel.
Zoals ik al in deze post hier melde, als de overheid mensenhandel wil voorkomen/stoppen, zullen ze de meiden een legaal alternatief moeten aanbieden voor iets dat nu door 'illegale' bemiddelingsbureaus gebeurd. In plaats daarvan kiezen ze ervoor deze bemiddelingsbureaus te zien als iets ongewenst, en bieden ze geen oplossing voor een probleem die overduidelijk aanwezig is.
Maar er zijn meer dingen die dit rapport als probleem erkend, maar waar geen oplossing voor wordt geboden in de conclusie van het rapport. Het rapport noemt het feit dat veel meiden in huurwoningen wonen waar een hele hoge huurprijs voor wordt betaald, iets dat zij ook herkennen als meer regel dan uitzondering. Ze erkennen ook het feit dat deze huurwoningen vaak door meerdere prostituees bewoont worden.
De reden dat dit probleem bestaat is natuurlijk door onze kwetsbare positie. De gemeente, die tot dusver niets anders heeft gedaan dan een negatief beeld neer te zetten over ons beroep tegenover de publieke opinie, heeft ons daarmee tot melaatse verklaard. Mensen zijn bang ons een huurwoning te verhuren (zoals ik hier recent over schreef), omdat we een slechte naam hebben, die vooral gecreëerd is door valse beschuldigingen van de gemeente dat prostitutie een criminogene branche is.
Daar komt nog eens bij dat prostituees nog steeds geen zakelijke rekening kunnen openen, sterker nog, we hebben nog steeds moeite een gewone bankrekening te openen. We kunnen nog steeds geen leningen krijgen (als injectiekapitaal voor ons bedrijf bijv., of als voorschot op de huur), noch kunnen we een hypotheek krijgen.
Al deze dingen hebben geleid tot het feit dat we extreem beperkt zijn in onze keuzes voor huisvesting, waardoor er alleen maar dure huurwoningen als optie over blijven, als we al een woning kunnen vinden. Degene die geen woonplek kunnen vinden (iets wat niet niet onregelmatig voorkomt) zoekt vaak heil in de woning van één van haar collega's, waardoor je meerdere meiden in dure huurwoningen in de vrije sector krijgt.
Als het aan komt op 'normalisering' van prostitutie en 'empowerment' voor prostituees, gaat het echter alleen over het redden van slachtoffers of meiden de prostitutie uit helpen. Empowerment wordt niet gegeven aan prostituees die de branche niet willen verlaten of geen slachtoffer zijn. Dit toont aan dat wederom de gemeente ons nog steeds alleen maar ziet als slachtoffers die zo snel mogelijk met dit beroep willen stoppen, in plaats van zelfstandige ondernemers.
In plaats van ons de mogelijkheid te geven veilig de branche in te stappen, door een legaal bemiddelingsbureau op te zetten die prostituees helpt met het papierwerk, het vinden van een woonplek, financiën etc., komen er meer regeltjes, en daar bovenop nog weer eens manieren om de mensen bestrijden die ons helpen.
In plaats van ons meer rechten te geven, zodat we een normale woonplek kunnen huren, een bankrekening kunnen openen, leningen kunnen krijgen, en hypotheken kunnen aangaan, zodat we niet afhankelijk zijn van de dure huurwoningen in de vrije sector en 'illegale bemiddelingsbureaus', krijgen we er nieuwe regels bij bovenop recent geïntroduceerde regels zoals de verhoging van de minimumleeftijd van 18 naar 21 (ondanks het feit dat er geen minderjarige gevonden werd tijdens de ruim 2500 controles in de raamprostitutie). Nieuwe regels zijn o.a. een verplicht intake interview met de exploitant, en de verplichting tot het opvolgen van de hygiënerichtlijnen, etc. Alle regels zijn gericht op het vinden van slachtoffers, of ons beroep nog complexer maken, maar geen enkele op echte empowerment.
Tevens lijkt empowerment ook in te houden dat je óf stopt met dit beroep of opvang zoekt als slachtoffer van mensenhandel, blijkbaar is het volgens de gemeente alleen mogelijk prostituees te 'empoweren' als dit inhoudt dat je stopt met dit beroep. Echter, echte empowerment, zoals agentschappen verbieden prostituees op basis van hun beroep te weigeren voor huurwoningen, of banken verbieden prostituees te weigeren als klant, staan niet op de lijst.
Ook voorkomen dat vrouwen de prostitutie in stappen lijkt eerder het doel te zijn, dan hen te helpen hun doel te bereiken om als zelfstandig sekswerker aan de slag te kunnen gaan. Nee, de gemeente helpt je liever prostitutie te ontwijken, waardoor er nog maar één optie voor ons over blijft, en dat is hulp vragen van deze 'illegale bemiddelingsbureaus', met als mogelijk gevolg dat we slachtoffers van mensenhandel worden.
Het rapport toont ons een glimp van wat er momenteel speelt. Een gemeente die beweert dat er enorme hoeveelheden slachtoffers zijn, terwijl het rapport aantoont dat het probleem bij lange na niet zo groot is als zij beweren, en zelfs in grootte afneemt. Daar bovenop laat dit rapport mooi zien hoe ver hun beeld over de wereld van de prostitutie afstaat van de werkelijkheid, aangezien de meeste van hun gemelde 'vermoedelijke' slachtoffers in ten minste 63% van de gevallen geen slachtoffer blijken te zijn.
Het laat ons ook zien dat het sluiten van de ramen om mensenhandel te bestrijden niet heeft gewerkt, sterker nog, het probleem lijkt zich slechts te verplaatsen naar de illegale prostitutie, waar het veel moeilijker te registreren, controleren en te bestrijden valt.
Verder laat dit rapport zien dat de gemeente prostituees nog steeds niet erkent als zelfstandige ondernemers, aangezien empowerment van prostituees alleen lijkt te draaien om het redden van slachtoffers en prostituees de branche uit te helpen. Daar komt nog eens bij dat we, wederom, weer te maken krijgen met meer regelgeving, terwijl de echte problemen die het rapport noemt niet aangepakt worden door prostituees bijvoorbeeld meer rechten te geven.
Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna
Vertaling: Mark van der Beer
Het rapport toont aan dat van de 124 slachtoffers die in 2012 aangifte deden tegen mensenhandel deze aantallen nu gedaald zijn naar slechts 32 aangiftes in 2013, een daling van 74%! Ook het aantal mensenhandel verdachte waar tegen aangifte is gedaan is gedaald van 35 verdachten in 2012 naar slechts 21 verdachten in 2013, een daling van 40%.
Dit rapport toont ons een heel ander beeld dan wat mensen vaak hebben over prostitutie in Amsterdam, en in het bijzonder over de Wallen. Met percentages van 50%, 80% en 90% hebben politici de afgelopen jaren geprobeerd mensen een beeld te geven dat prostitutie in Amsterdam, en in het bijzonder op de Wallen, een criminele bezigheid was. Maar wederom tonen de keiharde feiten iets heel anders aan. Net zoals met de resultaten van de anti-mensenhandel campagne zoals ik hier over schreef, en de vele politie razzia's die de afgelopen jaren in diverse steden met raamprostitutie, maar ook in de illegale prostitutie zijn gehouden, blijkt wederom dat het daadwerkelijke aantal mensenhandel gevallen ver daaronder ligt.
Zoals het rapport schrijft, in 2013 werden er 21 verdachten vervolgd voor mensenhandel. In 7 zaken (33%) bleek er echter geen sprake te zijn van mensenhandel en werden de verdachten vrijgesproken. In alle zaken waarin er vrijspraak kwam, was er sprake van prostituees die zelf beweerde geen slachtoffer te zijn, maar door het OM zelf wel als slachtoffer gezien werden. Met andere woorden, ze was geen slachtoffer, maar omdat het OM en de politie ervan overtuigd waren dat ze dat wel was, moest het tot een rechtszaak komen om aan te tonen dat ze geen slachtoffer was. Hierdoor blijven tevens slechts 14 verdachten over die veroordeeld werden voor mensenhandel van alle 21 verdachten die in 2013 vervolgd werden, een extreem laag getal in vergelijking met de 4000 tot 6000 prostituees die naar verluid werkzaam zijn in Amsterdam.
Maar ook het aantal slachtoffers die aangifte deden, 32 in 2013 in vergelijking met de 124 in 2012, zijn enorm gedaald met maar liefst 74%. Uitgaande van 4000 tot 6000 prostituees in Amsterdam, komt dit neer op ongeveer 0,8% tot 0,5% van het totaal aantal legaal werkende prostituees in Amsterdam. Dit getal staat in schril contrast door de eerder vermelde percentages van zowel politici als politie van mensenhandel in de prostitutie tussen de 50% en de 90%. Helemaal als je je realiseert dat meer slachtoffers uit de illegale prostitutie komen.
Volgens officier van justitie voor mensenhandel in Amsterdam, Jolanda de Boer, is dit slechts het topje van de ijsberg, althans zo wil ze ons doen geloven in een artikel dat in juli te lezen was in de lokale krant.
Haar woorden waren: 'We weten nog steeds niet zeker of het bij het misbruik in Amsterdam nu om tien of om tachtig procent van de prostituees gaat. Maar zelfs bij tien procent heb je het nog over zo'n 400 gevallen per dag.'
Haar woorden lijken opvallend veel op de exacte woorden van burgemeester Eberhard van der Laan, die later woord voor woord gekopieerd werden door partijlid van de PVDA, Marjolein Moorman. Sterker nog, dit zijn exact dezelfde woorden die hij en Moorman gebruikte, het enige verschil is dat Jolanda de Boer, officier van justitie, niet het woord verkrachting durft te noemen.
Ik vind het opvallend dat een officier van justitie de exacte woorden van politici overneemt, helemaal aangezien de woorden een verdraaid beeld van de werkelijkheid geeft, zoals ik hier al uitlegde. Sterker nog, officier van justitie Jolanda de Boer lijkt politieke uitspraken te doen, en kiest daarmee duidelijk een politieke zijde, iets dat in mijn opinie geen goede ontwikkeling is voor de onafhankelijkheid van ons rechtssysteem. Ik vind het hoogst onwenselijk dat een officier van justitie politiek wordt in haar functie, helemaal aangezien het om het manipuleren van de publieke opinie gaat met dergelijke uitspraken.
Jolanda de Boer beweert in het artikel dat deze 'twintig tot dertig zaken per jaar' echter slechts het topje van de ijsberg zijn. Maar wie verder kijkt in het rapport komt tot een hele andere conclusie. In 2013 werden raam prostituees 1968 keer gecontroleerd door de Dienst Stadstoezicht (DST), bovenop de 567 controles van de politie. Dat is in totaal 2535 controles voor ongeveer 900 vrouwen die in Amsterdam achter de ramen werken, wat neerkomt op 3 controles per prostituee per jaar. Van de 2535 controles die ze deden werden in totaal 11 keer politie en/of DST signalen van mensenhandel opgevangen (lees meer over signalen van mensenhandel hier).
Jolanda de Boer beweert dat de reden waarom we niet meer zijn van het topje van deze ijsberg, is omdat er niet genoeg mankracht is. Echter met 2535 controles per jaar op 900 vrouwen en slechts 11 mogelijke slachtoffers betwijfel ik dat ten zeerste. Ze hebben immers genoeg mankracht om alle vrouwen 3 keer per jaar te controleren, en kunnen zelfs dan nog maar 11 mogelijke slachtoffers vinden.
Het is ook met vrij grote zekerheid te zeggen dat deze 11 'mogelijke slachtoffers' die aangemeld werden de 7 zaken bevatten waarin prostituees zelf aangaven geen slachtoffer te zijn. Immers, het zou niet erg logisch zijn dat ze zelf aangifte hebben gedaan als ze het er zelf niet eens mee zouden zijn dat ze slachtoffer zouden zijn. Dus we kunnen gerust aannemen dat deze op z'n minst 7 vrouwen (want iedere zaak heeft minstens 1 vrouw, maar mogelijk ook meer vrouwen) komen uit die groep van 11 vrouwen die door politie en DST werden aangemeld als slachtoffer.
Dit zou betekenen dat op zijn minst 63% van de meldingen (7 van alle 11 aangemelde vrouwen) door politie en DST gezien worden als slachtoffer, ondanks dat ze zelf ontkent, en waarvan later ook bewezen wordt in de rechtszaal dat dit helemaal niet het geval was. Een typisch voorbeeld van hoe de politie en controleurs vaak een verkeerd beeld hebben van mensen in de prostitutie.
Dat politie en controleurs vaker een verkeerd beeld hebben van dingen in de prostitutie is niet nieuw. Veel prostituees, ik denk zelfs wel de meeste, geven aan dat de politie hen vaak ziet als slachtoffers, en hun partner (vriendje of man) voor pooier aanziet. Deze cijfers tonen aan dat dit beeld in op z'n minst 63% van de gevallen waar is, en dat politie en controleurs in 63% van de gevallen het verkeerde beeld hebben, en de verdachte onschuldig blijkt.
Ik heb zelf ervaring hiermee toen de politie mij tijdens een verhoor enkele jaren terug vertelde dat ze mij ook als slachtoffer zagen. In hun opinie was het 'heel verdacht' dat ik altijd alleen was (ik had mijn vriendje nog niet ontmoet toen), terwijl andere vrouwen vaak als slachtoffer worden gezien juist omdat ze een vriendje of man hebben. Dus blijkbaar maakt het voor de politie niet uit of je nu single bent of niet, in beide gevallen is het verdacht en zien ze je als slachtoffer, en deze cijfers zijn daar het bewijs van.
Een ander interessant getal dat het rapport vermeld is die van illegale prostitutie. In 2012 werden er nog 41 meldingen gemaakt van illegale prostitutie, en in 2013 waren dit 58 meldingen. Dit betekent dus dat het aantal meldingen over illegale prostitutie met 41% omhoog is gegaan.
Dat illegale prostitutie toeneemt is niet iets dat alleen dit rapport laat zien. Sterker nog, bijna iedere rapportage over prostitutie laat dit zien, en ook veel journalisten hebben hetzelfde al gemeld, zoals bijvoorbeeld Dit was de Dag van de EO enige tijd geleden.
Dus blijkbaar is er een trend gaan van illegale prostitutie die toeneemt, wat erg logisch klinkt, aangezien er ieder jaar minder legale werkplekken voor prostituees over blijven. Sinds 2008 zijn er in Amsterdam 109 ramen gesloten (23%), en zijn er vandaag de dag nog 401 ramen over, waar nog eens 100 ramen gepland staan om te verdwijnen. Ook nationaal zien we dat het aantal legale werkplekken voor prostituees dalende is, zoals bijvoorbeeld door het sluiten van de ruim 100 ramen in Utrecht afgelopen jaar. Sterker nog, van de geschatte 2000 ramen sinds de regulering van prostitutie in 2000, zijn er nu inmiddels zo'n 665 ramen gesloten, dat is 33% van het aantal legale prostitutieramen. En nog vragen ze zich af waarom illegale prostitutie toeneemt?
Wat we hebben gezien van de illegale prostitutie in de cijfers van de vorige campagne tegen mensenhandel, is dat illegale prostitutie voor 61% verantwoordelijk is voor mensenhandel (lees hier). Niet vreemd, immers, illegale prostitutie gebeurd ongecontroleerd, zonder bescherming, en dus is de kans op mensenhandel logischerwijs ook veel groter dan in een gecontroleerde en beschermde omgeving zoals in de legale prostitutie het geval is.
Dus van het 'opschonen' van de Wallen van de misdaad is helemaal niets terecht gekomen, sterker nog, er was überhaupt nooit zoveel criminaliteit als men beweerde. En in plaats van dames te helpen, hebben ze veel vrouwen uit de legale prostitutie gedreven, met als enige keus om illegaal verder te gaan, met als gevolg dat deze dames nu kwetsbaarder zijn om slachtoffer van mensenhandel te worden dan voorheen.
Daar komt nog eens bij de verplichte KvK registratie, om je als prostituee in te laten schrijven, in plaats van zakelijke dienstverlening zoals eerder nog werd toegestaan, die ook een enorme impact had. Het rapport vermeld een afname in het legaal aantal geregistreerde prostituees, wat een logisch gevolg is, aangezien je jezelf publiekelijk moet laten registreren als prostituee, iets wat een schending van de privacy van een prostituee is, en zoals het rapport ook vermeld, een ongewenst effect had die vrouwen eerder in gevaar bracht dan hen hielp. Dit was dan ook de reden dat de gemeente deze beslissing later terugdraaide, waardoor prostituees nu weer onder andere definities geregistreerd mogen staan, zodat ze zichzelf niet gevaar hoeven te brengen.
Dit rapport noemt ook zogenaamde 'bemiddelingsbureaus' die meiden helpen met het opzetten van hun bedrijf en papierwerk, alsmede het vinden van een woonplek. Dit rapport noemt dit een 'onwenselijke trend', maar komt niet met een oplossing hiervoor. Punt is natuurlijk, dat noch de gemeente noch de overheid prostituees op enige wijze ondersteund om hier hun leven op te bouwen, waardoor ze op zichzelf aangewezen zijn in een land die bureaucratie lijkt uitgevonden te hebben.
Zoals ik al eerder aangaf in deze post hier, de reden dat veel meiden hulp nodig hebben is omdat het erg moeilijk is om alles alleen te doen (vergunningen, woonplek regelen, je eigen bedrijf opzetten, registratie, financiën etc.) Deze zogenaamde 'bemiddelingsbureaus' waar zij het over hebben in dit rapport zijn juist de mensen die ons hierbij helpen, iets wat de overheid verzaakt. Natuurlijk is er een kans dat sommige van deze 'bemiddelingsbureaus' misbruik maken van hun positie, aangezien het niet legaal is, maar in afwezigheid van legale alternatieven hebben veel vrouwen geen andere keus. Gelukkig gaat het bij veel vrouwen goed, maar in sommige gevallen niet, en buiten deze bemiddelingsbureaus de vrouwen uit, waardoor ze slachtoffer worden van mensenhandel.
Zoals ik al in deze post hier melde, als de overheid mensenhandel wil voorkomen/stoppen, zullen ze de meiden een legaal alternatief moeten aanbieden voor iets dat nu door 'illegale' bemiddelingsbureaus gebeurd. In plaats daarvan kiezen ze ervoor deze bemiddelingsbureaus te zien als iets ongewenst, en bieden ze geen oplossing voor een probleem die overduidelijk aanwezig is.
Maar er zijn meer dingen die dit rapport als probleem erkend, maar waar geen oplossing voor wordt geboden in de conclusie van het rapport. Het rapport noemt het feit dat veel meiden in huurwoningen wonen waar een hele hoge huurprijs voor wordt betaald, iets dat zij ook herkennen als meer regel dan uitzondering. Ze erkennen ook het feit dat deze huurwoningen vaak door meerdere prostituees bewoont worden.
De reden dat dit probleem bestaat is natuurlijk door onze kwetsbare positie. De gemeente, die tot dusver niets anders heeft gedaan dan een negatief beeld neer te zetten over ons beroep tegenover de publieke opinie, heeft ons daarmee tot melaatse verklaard. Mensen zijn bang ons een huurwoning te verhuren (zoals ik hier recent over schreef), omdat we een slechte naam hebben, die vooral gecreëerd is door valse beschuldigingen van de gemeente dat prostitutie een criminogene branche is.
Daar komt nog eens bij dat prostituees nog steeds geen zakelijke rekening kunnen openen, sterker nog, we hebben nog steeds moeite een gewone bankrekening te openen. We kunnen nog steeds geen leningen krijgen (als injectiekapitaal voor ons bedrijf bijv., of als voorschot op de huur), noch kunnen we een hypotheek krijgen.
Al deze dingen hebben geleid tot het feit dat we extreem beperkt zijn in onze keuzes voor huisvesting, waardoor er alleen maar dure huurwoningen als optie over blijven, als we al een woning kunnen vinden. Degene die geen woonplek kunnen vinden (iets wat niet niet onregelmatig voorkomt) zoekt vaak heil in de woning van één van haar collega's, waardoor je meerdere meiden in dure huurwoningen in de vrije sector krijgt.
Als het aan komt op 'normalisering' van prostitutie en 'empowerment' voor prostituees, gaat het echter alleen over het redden van slachtoffers of meiden de prostitutie uit helpen. Empowerment wordt niet gegeven aan prostituees die de branche niet willen verlaten of geen slachtoffer zijn. Dit toont aan dat wederom de gemeente ons nog steeds alleen maar ziet als slachtoffers die zo snel mogelijk met dit beroep willen stoppen, in plaats van zelfstandige ondernemers.
In plaats van ons de mogelijkheid te geven veilig de branche in te stappen, door een legaal bemiddelingsbureau op te zetten die prostituees helpt met het papierwerk, het vinden van een woonplek, financiën etc., komen er meer regeltjes, en daar bovenop nog weer eens manieren om de mensen bestrijden die ons helpen.
In plaats van ons meer rechten te geven, zodat we een normale woonplek kunnen huren, een bankrekening kunnen openen, leningen kunnen krijgen, en hypotheken kunnen aangaan, zodat we niet afhankelijk zijn van de dure huurwoningen in de vrije sector en 'illegale bemiddelingsbureaus', krijgen we er nieuwe regels bij bovenop recent geïntroduceerde regels zoals de verhoging van de minimumleeftijd van 18 naar 21 (ondanks het feit dat er geen minderjarige gevonden werd tijdens de ruim 2500 controles in de raamprostitutie). Nieuwe regels zijn o.a. een verplicht intake interview met de exploitant, en de verplichting tot het opvolgen van de hygiënerichtlijnen, etc. Alle regels zijn gericht op het vinden van slachtoffers, of ons beroep nog complexer maken, maar geen enkele op echte empowerment.
Tevens lijkt empowerment ook in te houden dat je óf stopt met dit beroep of opvang zoekt als slachtoffer van mensenhandel, blijkbaar is het volgens de gemeente alleen mogelijk prostituees te 'empoweren' als dit inhoudt dat je stopt met dit beroep. Echter, echte empowerment, zoals agentschappen verbieden prostituees op basis van hun beroep te weigeren voor huurwoningen, of banken verbieden prostituees te weigeren als klant, staan niet op de lijst.
Ook voorkomen dat vrouwen de prostitutie in stappen lijkt eerder het doel te zijn, dan hen te helpen hun doel te bereiken om als zelfstandig sekswerker aan de slag te kunnen gaan. Nee, de gemeente helpt je liever prostitutie te ontwijken, waardoor er nog maar één optie voor ons over blijft, en dat is hulp vragen van deze 'illegale bemiddelingsbureaus', met als mogelijk gevolg dat we slachtoffers van mensenhandel worden.
Het rapport toont ons een glimp van wat er momenteel speelt. Een gemeente die beweert dat er enorme hoeveelheden slachtoffers zijn, terwijl het rapport aantoont dat het probleem bij lange na niet zo groot is als zij beweren, en zelfs in grootte afneemt. Daar bovenop laat dit rapport mooi zien hoe ver hun beeld over de wereld van de prostitutie afstaat van de werkelijkheid, aangezien de meeste van hun gemelde 'vermoedelijke' slachtoffers in ten minste 63% van de gevallen geen slachtoffer blijken te zijn.
Het laat ons ook zien dat het sluiten van de ramen om mensenhandel te bestrijden niet heeft gewerkt, sterker nog, het probleem lijkt zich slechts te verplaatsen naar de illegale prostitutie, waar het veel moeilijker te registreren, controleren en te bestrijden valt.
Verder laat dit rapport zien dat de gemeente prostituees nog steeds niet erkent als zelfstandige ondernemers, aangezien empowerment van prostituees alleen lijkt te draaien om het redden van slachtoffers en prostituees de branche uit te helpen. Daar komt nog eens bij dat we, wederom, weer te maken krijgen met meer regelgeving, terwijl de echte problemen die het rapport noemt niet aangepakt worden door prostituees bijvoorbeeld meer rechten te geven.
Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna
Vertaling: Mark van der Beer
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Leuk om te lezen zeg! Zeer interessant, bedankt!