Triodos weigert sekswerkersvereniging, maar niet gemeentebordeel
Vandaag werd bekend gemaakt dat de burgemeester van Amsterdam een geïnteresseerde partij heeft gevonden die wilt investeren in het 'gemeentebordeel'. De plannen voor de 19 ramen die de gemeente beschikbaar heeft gesteld voor 'zelfexploitatie' van sekswerkers, genaamd Project Eigen Raam, stellen sekswerkers in staat om met een eigen corporatie van sekswerkers het bordeel te runnen, is hiermee één stap dichter bij gekomen. Het idee hierachter is dat een corporatie van sekswerkers zelf de panden huurt van een geïnteresseerde partij om deze te verhuren als raambordelen aan sekswerkers. Volgens burgemeester Van der Laan is een 'vrij grote partij' geïnteresseerd om deze panden te kopen om deze te verhuren aan de toekomstige corporatie.

Project Eigen Raam is in realiteit echter niets meer dan een bliksemafleider van het daadwerkelijke doel van de burgemeester: Project 1012, om nog 94 ramen op de Wallen te sluiten. In de afgelopen jaren zijn al 117 ramen gesloten als onderdeel van dit project, en er staan nog eens 94 ramen gepland om gesloten te worden. Maar de kritiek op dit project is al vanaf de eerste dag groeiende. Wat ooit werd verkocht aan het grote publiek als een 'crime fighting project', bewerende dat men hiermee mensenhandel en gedwongen prostitutie bestreed, bleek in realiteit neer te komen op het uit de ramen schoppen van de sekswerkers, zonder compensatie of veilige en legale alternatieve werkplekken.

Om de kritiek op Project 1012, wat in werkelijkheid niets meer is dan een vastgoed project, in de kiem te smoren, werd Project Eigen Raam bedacht, om het publiek af te leiden van het feit dat er nog 94 ramen gesloten gaan worden. De sekswerkers trapten echter niet in deze simpele truc, en gingen in grote getallen de straat op (met meer dan 200 sekswerkers) om te demonstreren tegen Project 1012, en de burgemeester een petitie getekend door 414 sekswerkers aan te bieden. Dat terwijl de interesse van sekswerkers voor Project Eigen Raam erg klein bleek (niet meer dan 20 sekswerkers kwamen op de twee informatie bijeenkomsten). En dit komt omdat de sekswerkers zelf de ruil van 19 ramen niet laten gebruiken om de sluiting van 117 ramen in het verleden, of de nog 94 ramen die nog gaan sluiten, te accepteren als wisselgeld.
De burgemeester beweerde na het protest dat er minder ramen zouden gaan sluiten, en beweerde dat 'de oorlog over is'. Wat hij echter maar niet lijkt te begrijpen is dat wij daar niet kwamen om minder ramen gesloten te krijgen, immers heeft hij al 250 sekswerkers hun werkplek afgepakt, maar wij kwamen daar omdat wij willen dat hij compleet stopt met het sluiten van ramen, en wij willen de ramen terug die hij ons eerder heeft afgepakt. Het was slechts enkele weken later dat de burgemeester besloot om nog eens 18 ramen te sluiten, buiten de geplande 94 ramen, wat leidde tot een nieuw protest van sekswerkers. Hiermee bewees hij wel wat zijn woorden waard waren: helemaal niets!

Maar het echte interessant nieuws in het bericht van vandaag, was het feit dat de Triodos Bank, die eerder PROUD een bank rekening weigerde, nu opeens wel open staat voor de toekomstige corporatie van sekswerkers als klant. PROUD is de Nederlandse belangenvereniging voor sekswerkers, en bestaat louter uit (ex-)sekswerkers die vechten voor de rechten van alle sekswerkers in Nederland. PROUD werd eerder een bank rekening geweigerd door Triodos, omdat PROUD alle sekswerkers steunt, dus ook diegene die in de porno industrie werken. Maar Triodos accepteert geen klanten uit de porno industrie, omdat volgens hen 'veel mensen in de porno industrie uitgebuit en misbruikt worden'.

Grappig eigenlijk, want het punt van een belangenvereniging is nu juist om op te staan tegen uitbuiting en misbruik, zoals precies ook één van de doelen is van PROUD, en waar zij voor staan. Immers, PROUD wilt de situatie van sekswerkers in Nederland verbeteren, en niemand zijn of haar positie wordt verbeterd met uitbuiting en misbruik, dus is het logisch dat PROUD hier tegen is. Dus waarom weiger je een klant die dezelfde doelen als jouw heeft?
En als je ook kijkt naar de criteria die Triodos zelf hanteert voor het accepteren of weigeren van klanten, dan vraag je je af waarom ze PROUD hebben geweigerd. Immers, in hun eigen criteria schrijven ze dat ze geen organisaties, mensen of bedrijven accepteren die porno produceren of verspreiden. Maar PROUD doet geen van beide. Sterker nog, PROUD wilt de situatie van deze mensen juist verbeteren, en dus uitbuiting en misbruik bestrijden.
Maar het wordt zelfs nog grappig wanneer je leest dat Triodos Bank 'projecten en initiatieven wilt steunen die mensen in de samenleving helpen om zich te ontwikkelen tot vrije burgers', zoals hun in hun eigen staat. Iets waarvan je wel kunt zeggen wat precies het doel is van een belangenvereniging zoals PROUD. En het wordt zelfs nog grappig als je leest dat Triodos Bank zelf belegt in bedrijven die handelen in pornografie.

Maar nu staan de deuren bij Triodos dus plots wagenwijd open voor een toekomstige corporatie van sekswerkers, terwijl een belangenvereniging die vecht voor deze mensen hun rechten niet welkom is. De Triodos Bank verdedigd dit besluit door te beweren dat een bordeel niet aan porno gerelateerd is, wat natuurlijk waar is, maar waarom beleggen ze dan zelf wel in een bedrijf die handelt in porno? En was het hele punt van het weigeren van PROUD nu niet juist omdat Triodos niet verbonden wou zijn aan een industrie waarin veel mensen uitgebuit en misbruikt zouden worden? Waarom accepteren ze dan wel de prostitutie branche, maar niet de porno industrie? Beweren ze nu ineens dat prostitutie vrij is van uitbuiting en misbruik, terwijl de porno industrie dat niet zou zijn?
De Triodos Bank pareert dit door te beweren dat de bank geen problemen heeft met mensen die hun eigen lichaam exploiteren, zoals prostituees die zelf een rekening willen openen. Maar wacht even?! Is dat niet precies wat PROUD is? Sekswerkers die hun eigen lichaam exploiteren die een bank rekening willen openen? Wat is dan het verschil?


Dus hoe kan het nu dat de ene groep sekswerkers geweigerd worden, terwijl een andere groep dat niet wordt? Alleen maar omdat PROUD ook op komt voor de belangen van sekswerkers in de porno industrie? Een industrie waar Triodos zelf overigens ook in belegd? En waar komt die onzin vandaan dat mensen in de porno uitgebuit en misbruikt zouden worden? We weten dat dit voorkomt in de prostitutie branche, alhoewel over de omvang nog druk gediscussieerd wordt. Maar sinds wanneer is uitbuiting en misbruik van dermate omvang in de porno industrie, dat het reden is om mensen uit die industrie te weigeren? En stel dat het zo zou zijn, waarom beleggen ze er dan zelf in?
Het is ook heel vreemd dat Triodos mensen weigert uit de porno industrie vanwege vermeende uitbuiting en misbruik in die branche. Terwijl een industrie die continu in verband wordt gebracht met uitbuiting en misbruik nu ineens geen probleem zou zijn?
En waarom? Omdat die corporatie alleen maar zou bestaan uit mensen die hun eigen lichaam exploiteren? Wat is PROUD dan? Proberen ze hiermee te beweren dat mensen van PROUD niet alleen hun eigen lichaam zouden exploiteren? Proberen ze nu te beweren dat PROUD anderen hun lichaam zouden exploiteren? PROUD bestaat uit louter sekswekers en ex-sekswerkers, andere mensen kunnen niet eens lid worden!

Nee, wat er natuurlijk echt aan de hand is, is iets heel anders. PROUD is nooit geweigerd bij Triodos vanwege de porno industrie. Triodos weigerde PROUD omdat ze niet in verband gebracht wilde worden met de seksindustrie. Maar aangezien hun eigen criteria alleen porno noemde, en niet prostitutie, was dit het enige waarop Triodos dit af kon schuiven. En dus kwam Triodos met een onzin verhaaltje, dat ze PROUD geweigerd hadden vanwege banden met de porno industrie, en dat veel mensen in de porno uitgebuit en misbruikt zouden worden. Een slap verhaal natuurlijk, aangezien bijna iedereen weet dat dit onzin is, maar het was het enige in hun criteria waar ze het aan op konden hangen.

Wat ze echter nooit hadden verwacht, was dat het zo breed uitgemeten zou worden in de media, en dat zo veel van hun klanten het hier niet mee eens zouden zijn. Ze hebben dus hun vingers gebrand hieraan, en proberen nu hun gezicht te redden. En dan is de betrokkenheid van een invloedrijke politicus, zoals de burgemeester van Amsterdam, een prima verzekering om hun gezicht te redden.
Wat natuurlijk ook weer de invloed van burgemeester Van der Laan op de banken aantoont, die plots ineens van mening blijken te kunnen veranderen als het de burgemeester uit komt, terwijl veel andere banken nog steeds sekswerkers weigeren. Immers beweert de burgemeester al jaren in gesprek te zijn met banken om sekswerkers te accepteren, en de positie van sekswerkers te verbeteren. Er is echter al jaren lang niets veranderd, en veel sekswerkers worden nog steeds geweigerd bij banken. Maar nu het de burgemeester uitkomt, omdat het om een project van hem zelf gaat, kan hij plots de mening van een bank in een paar maanden veranderen. Waarom heeft hij dit niet eerder gedaan bij andere banken, als hij al jaren lang beweert in gesprek te zijn over de acceptatie van sekswerkers bij banken?


Twee dingen zijn vandaag erg duidelijk geworden. Triodos weigerde PROUD als klant, omdat ze niet in verband gebracht wilde worden met de seksindustrie, en gebruikte als slap excuus porno en uitbuiting, waarvan iedereen weet dat dit niet tot nauwelijks voorkomt in de porno industrie. En ze proberen nu hun gezicht te redden.
En de burgemeester van Amsterdam had de mening van banken al lang geleden kunnen veranderen, zoals hij al jaren belooft, maar het gebeurd alleen op het moment dat het hem goed uit komt,wat wel aantoont dat sekswerkers hem geen ene moer interesseert, maar alleen zijn eigen successen.
We weten allemaal dat Project Eigen Raam niets meer is dan een bliksemafleider van het sluiten van nog meer ramen op de Wallen. Weten dat de burgemeester zich geen ene reet interesseert in het welzijn van sekswerkers. Immers is hij degene die al sinds 2008 bezig is met sekswerkers op straat te zetten, en is hij degene die de Minister van Justitie en Veiligheid vroeg of hij onze privacy rechten kon schenden, wetende dat dit illegaal is. Hij wilt ook nog steeds ramen sluiten, en heeft zelfs meer ramen gesloten dan hij beloofd had, en nu ineens kan hij bankrekeningen regelen voor sekswerkers voor zijn eigen project, terwijl hij al jaren beweert hieraan te werken voor andere sekswerkers.

Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna
Vertaling: Mark van der Beer

Het prostitutie instapprogramma
Al deze vrouwen willen werken, maar waar te beginnen?
We hebben tegenwoordig veel uitstapprogramma's voor sekswerkers, maar niemand heeft ooit gedacht over een instapprogramma voor prostitutie. Wat eigenlijk best vreemd is, aangezien je met een instapprogramma veel meer kunt bereiken dan met een uitstapprogramma. Immers bestrijd je met een uitstapprogramma geen mensenhandel, je helpt er alleen maar mensen die mee die al slachtoffer zijn geworden, dus het is al gebeurd. Het is een beetje dweilen met de kraan open. Je krijgt er geen enkel slachtoffer minder door, het stopt mensenhandel niet en het voorkomt het al helemaal niet.

De minister van Justitie en Veiligheid beweerde dat sekswerkers deze uitstapprogramma's ook nodig hadden vanwege het stigma (of taboe zoals hij het noemde) wat er op sekswerk zit. Maar het uitstapprogramma bestrijd het stigma helemaal niet, het helpt alleen maar vrouwen de industrie te verlaten om dit stigma enigszins te omzeilen, terwijl de sekswerkers die gewoon door willen blijven gaan met werken er niet mee geholpen worden. Kortom, het uitstapprogramma lost geen mensenhandel op, noch het stigma waar we mee te maken hebben. Het is een doekje voor het bloeden, maar het lost de onderliggende problematiek niet op, aangezien er niets aan de situatie veranderd. Het stopt mensenhandel niet, het voorkomt het niet, en het stopt het stigma ook niet en doet ook niets aan de bestrijding daarvan.

Met een instapprogramma voor prostitutie bereik je echter veel meer. Immers is het instappen in de prostitutie waar de problemen met mensenhandel beginnen, en dus de meest logische plek om dit aan te vallen. Dus, in plaats van steeds te blijven dweilen met de kraan open, gaan we nu de kraan dicht draaien, door mensenhandel te voorkomen voordat het ooit plaats kan vinden.
Want als het gaat om het bestrijden van misdaad kun je twee dingen doen. Je kan het proberen te bestrijden, maar dan ben je al te laat, want dan vindt het dus al plaats. Of je kunt het proberen te voorkomen, waardoor je alleen nog maar de restjes water van de vloer hoeft op te dweilen voordat je een droge en schone vloer hebt.

Dus om mensenhandel te bestrijden, moeten we de bron aanpakken. En feit is dat de bron van mensenhandel de kwetsbaarheid van de sekswerkers is. Hoe kwetsbaarder de sekswerker is, hoe makkelijker het is voor een mensenhandelaar om controle over haar te krijgen, en haar uit te buiten voor geld. Dus rijst de vraag: hoe maken we sekswerkers minder kwetsbaar? Hoe kunnen we voorkomen dat deze vrouwen in de handen vallen van mensenhandelaren? En om dit probleem te doorgronden, moet je eerst begrijpen waarom de vrouwen in eerste instantie met deze mensenhandelaren in contact komen, en waarom ze voor hun trucjes blijven vallen, en wat die trucjes dan precies zijn.

En dit is precies waar er een enorm misverstand over is. Want de meeste mensen denken dat de meeste slachtoffers van mensenhandel gedwongen zijn om in de prostitutie te werken, terwijl dit in realiteit slechts een klein deel van de slachtoffers is. Dit misverstand wordt in stand gehouden door mensen en organisaties die óf tegen prostitutie zelf zijn, of een belang hebben bij het vertellen van dergelijke verhalen. Immers, als je kunt beweren dat de meeste vrouwen dit werk gedwongen doen omdat ze het niet willen doen, zou je kunnen stellen dat je het werk gewoon illegaal moet maken, aangezien toch bijna niemand het wilt doen. En dit is precies het argument dat zij al jaren lang gebruiken.

Maar de realiteit is dat slachtoffers van gedwongen prostitutie maar een klein deel van de mensenhandel is die in de prostitutie plaats vindt. Met andere woorden, de meeste mensenhandel praktijken die plaats vinden, zijn gevallen waarin de sekswerker zelf ervoor kiest om in de prostitutie te gaan werken, maar vervolgens in een situatie beland waarin ze uitgebuit wordt door mensenhandelaren. En dit komt niet alleen van mijn eigen ervaring, maar nog belangrijker, van advocaten die gespecialiseerd zijn in mensenhandelszaken. Ook zij zeggen dat verreweg de meeste mensenhandelszaken draaien om uitbuiting, en niet zozeer dwang. En dit bevestigd alleen maar mijn eigen ervaringen. Maar nog belangrijker, het verklaart ook waarom slachtoffers zichzelf vaak niet als slachtoffer zien, aangezien ze tot niets gedwongen worden, zoals het vaak in de media wordt afgeschilderd.

Dus een klein deel van de slachtoffers word gedwongen, terwijl een veel grotere groep niet gedwongen wordt maar simpelweg uitgebuit wordt, ondanks het feit dat ze vrijwillig voor dit beroep kozen. Niemand dwingt deze vrouwen dus tot prostitutie, sterker nog, ze kozen er zelf voor, vaak omdat het gewoon simpelweg goed betaald. Dus hoe belanden deze vrouwen dan in een uitbuitingssituatie? Nou, dat komt omdat de prostitutie industrie instappen in Nederland, helemaal als je uit het buitenland komt, enorm moeilijk is (want beleidsmakers denken dat dit helpt om mensenhandel te bestrijden), ze hebben daarom hulp hierbij nodig, en dat is precies het punt waar de mensenhandelaren op inspelen.

Deze mensenhandelaren spelen de rol van de helpende hand. Ze functioneren bijna als een soort van uitzendbureau, waarbij ze sekswerkers helpen met het papierwerk, de reis, de financiën en huisvesting. Soms weten de slachtoffers niet dat de handelaren uit zijn om hun uit te buiten en worden ze misleid, maar interessant genoeg stemt de sekswerker er vaak zelf mee in.
En dat klinkt wat vreemd voor buitenstaanders. Immers, waarom zou een sekswerker instemmen met haar eigen uitbuiting? Wie zou dat nou willen? Nou, feit is natuurlijk dat niemand dit wilt, maar ze hebben vaak weinig andere keus, aangezien er geen alternatieven bestaan. Immers, er is geen legale organisatie in Nederland die deze vrouwen helpt om deze drempels om de prostitutie in te stappen te nemen. Sterker nog, de Nederlandse wet maakt het zelfs strafbaar als je iemand de grens over helpt die sekswerker wilt worden, volgens de mensenhandel wet. Onder artikel 273f lid 1 sub 3 staat dat iemand schuldig is aan mensenhandel als:

"Degene die een ander aanwerft, medeneemt of ontvoert met het oogmerk die ander in een ander land ertoe te brengen zich beschikbaar te stellen tot het verrichten van seksuele handelingen met of voor een derde tegen betaling;"

Dit betekent dus dat een (toekomstige) prostituee helpen, wetende dat zij gaat werken hier in de prostitutie, strafbaar en mensenhandel is. Er wordt niets vermeld over dwang of uitbuiting, dus alleen als je iemand meeneemt is dit al voldoende volgens deze wet om als crimineel gezien te worden.

Dus hebben we een probleem. Deze vrouwen hebben hulp nodig, met al het papierwerk, ze moeten weten waar ze die kunnen krijgen, en hoe. Ze hebben hulp nodig met het vervoer naar Nederland. Ze hebben huisvesting nodig, wat vaak al lastig is zelfs als je uit Nederland komt, laat staan vanuit een ander land. Ze hebben financiële hulp nodig voordat ze aan de slag kunnen (aangezien banken leningen, hypotheken en soms zelf rekeningen weigeren aan sekswerkers) met hun eigen onderneming (raamprostituees zijn ZZP'ers). Dus er is veel hulp nodig.
Maar aangezien de Nederlandse overheid dacht dat ze mensenhandel beter konden bestrijden als ze het moeilijker zouden maken om de prostitutie in te komen, met de aanname dat geen vrouw vrijwillig dit beroep zou doen, hebben ze een enorm probleem gecreëerd. En dit probleem wordt momenteel opgelost door mensenhandelaren. Immers, deze vrouwen hebben hulp nodig om de prostitutie in te komen, omdat ze daar willen werken om veel geld te kunnen verdienen. Maar niemand helpt hen hierbij, aangezien iedereen die dat zou doen, volgens de Nederlandse wet een mensenhandelaar is.

En dit is dus waar de mensenhandelaren om de hoek komen kijken. Zij nemen graag de rol op zich van een soort van uitzendbureau, in ruil voor een groot deel van het salaris van de sekswerkers. De sekswerkers zijn blij dat iemand hen wilt helpen, en de handelaren eisen een deel van het inkomen. En aangezien de sekswerkers geen hulp van anderen of de overheid krijgen, zijn ze bereid om deze handelaren een deel van hun inkomsten te geven in ruil voor hulp, met als resultaat dat sekswerkers instemmen met hun eigen uitbuiting.
Vaak bestaan deze overeenkomsten uit een groot percentage van het inkomen, meestal een 50/50 deal, wat inhoudt dat de sekswerker 50% van haar inkomen behoudt, terwijl de mensenhandel de andere 50% krijgt. Nu kunnen de percentages wat variëren, maar dit is de meest voorkomende constructie die zij gebruiken. Het is in ieder geval stukken makkelijker dan iemand te dwingen een beroep te doen die zij absoluut niet willen doen, wat veel meer werk omvat om ze onder controle te houden. Plus, de sekswerker zelf zou de mensenhandelaar nooit aangeven bij politie, aangezien de mensenhandelaar hen juist heeft geholpen, en niet de politie of de overheid.

Even een kort zij lijntje. Buiten de seksindustrie bestaan dezelfde soort constructies, waarin mensen een percentage van wat zij verdienen aan het werk wat zij doen afstaan aan iemand anders. Deze constructies heten uitzendbureau's, waarvan Nederland er vele heeft, die compleet legaal een groot deel van wat een bedrijf betaalt voor een werknemer in eigen zak stopt. Maar dan is het dus ineens wel legaal, terwijl het in de prostitutie plots ineens mensenhandel heet. Typisch geval van met twee maten meten dus!
En dit komt simpelweg vanwege de foute aanname dat prostitutie nooit een keuze zou zijn. Dus waar de overheid deze vrouwen ziet als slachtoffers, zien de slachtoffers zichzelf helemaal niet als slachtoffers. Immers, ze hebben er zelf mee ingestemd. En wat verwacht je anders als niemand anders je wilt helpen?

En dit is precies waar een instapprogramma voor prostitutie niet alleen erg handig zou zijn, maar zelf een enorm sterk middel kan zijn in de strijd tegen mensenhandel. Het instapprogramma voor prostitutie helpt sekswerkers die de industrie in willen stappen, en helpt hen om dit op een veilige en legale manier te doen, waarmee ze schimmige figuren ontwijken die misbruik van hun situatie willen maken om slachtoffers van hen te maken. Maar nog belangrijker is, dat het sekswerkers een alternatief geeft naast het accepteren van overeenkomsten met mensenhandelaren die alleen maar geïnteresseerd zijn om hen uit te buiten, door veel te hoge percentages en prijzen te vragen voor hun hulp.

Het instapprogramma zou zich moeten richten op het geven van goede informatie, over hoe je veilig de prostitutie in kunt stappen. Het zou goede informatie moeten geven over waar je naartoe moet, welke papieren je nodig hebt, waar je die papieren kunt krijgen en bij welke adressen je moet wezen. Het is dan ook niet toevallig dat ik recent nog een blogpost schreef over hoe je moet beginnen om achter de ramen in de prostitutie in Amsterdam te kunnen werken. Ik deed dit, omdat ik steeds mailtjes bleef ontvangen van meiden, vooral uit Roemenië, die vragen hoe ze kunnen beginnen. Dit is één van de grootste problemen die meiden uit Oost-Europa ondervinden die dit beroep willen doen. Er is haast geen enkele informatie te vinden!
Maar het is niet alleen voor de vrouwen uit Oost-Europa. Ik krijg zelfs herhaaldelijk e-mails van Nederlandse meiden, met de vraag hoe ze moeten beginnen om achter de ramen te kunnen werken. Dit bewijst alleen maar hoe moeilijk en ingewikkeld het is om aan de slag te kunnen gaan, er is veel te weinig informatie hierover!

Naast het bieden van goede informatie, moet het instapprogramma zich ook richten op financiële hulp, aangezien sekswerkers uit het buitenland vaak een voorschot nodig hebben in de financiën, voordat ze uiteindelijk aan de slag kunnen om geld te kunnen verdienen. Immers is er een enorm verschil tussen Oost-Europa en Nederland. Dit heeft niets met armoede te maken, wat ook heus wel een reden zal zijn voor sommige vrouwen om dit beroep te doen, maar verreweg de meeste meiden uit Oost-Europa komen hier niet uit armoede, maar simpelweg omdat ze hier gewoon veel meer geld kunnen verdienen. Waar je in Roemenië bijvoorbeeld 250 euro krijgt voor een normale baan, en je van dit geld prima kunt leven, ligt het salaris in Nederland bijna 10 keer hoger. En dit verschil zit ook in de prijzen, Nederland is veel duurder dan Roemenië, waardoor het extreem duur is voor een Oost-Europese dame om hier te kunnen leven.
Maar dit is ook juist wat hen aantrekt. Immers, de kosten hier liggen hoger, maar het salaris van een sekswerker ligt ook veel hoger, en zelfs veel hoger dan iedere andere baan hier. Dus het is enorm interessant voor Oost-Europese vrouwen om naar Nederland toe te komen om dit beroep te doen, aangezien hun salaris hier ongeveer 100 keer hoger ligt met dit beroep, dan ieder ander beroep in hun eigen land.

En naast het financiële gedeelte, moet het instapprogramma ook sekswerkers helpen bij het vinden van een woonplek, het liefst op zeer korte termijn, zodat sekswerkers niet de hulp van mensenhandelaren hierbij hoeven te accepteren die misbruik van hun kwetsbare situatie proberen te maken.
Kortom, het instapprogramma voor prostitutie neemt eigenlijk de rol in van een uitzendbureau, net zoals in vele andere branches. Een uitzendbureau die buitenlandse arbeiders helpt om naar Nederland toe te komen, hen helpt bij de huisvesting, hen een voorschot geeft totdat ze kunnen beginnen met werken, en hen helpt bij al het papierwerk dat vereist is.
Eigenlijk neemt het instapprogramma daarmee de rol over die mensenhandelaren nu hebben, maar natuurlijk met het grote verschil dat het uitstapprogramma de sekswerkers niet uitbuit, maar juist helpt. Op deze manier kunnen we de vraag naar hulp van sekswerkers wegnemen, wat op dit moment mensenhandelaren aantrekt, waardoor minder vrouwen slachtoffer hoeven te worden van mensenhandel. En tegelijkertijd help je deze vrouwen om de seksindustrie op een veilige en legale manier te betreden, door ze alle informatie en mogelijkheden te bieden, waardoor ze minder kwetsbaar zijn.

Maar nu hebben we natuurlijk nog één probleem. Immers richt het instapprogramma zich op de vrouwen die wel de prostitutie in willen, maar slechts hulp nodig hebben. Dus het neemt al een enorme hap uit het aantal slachtoffers van mensenhandel die momenteel worden uitgebuit in de prostitutie. Maar je hebt hier nog niet direct de (veel kleinere) groep slachtoffers van mensenhandel geholpen die worden gedwongen tot prostitutie,
En dat klopt. Maar, als het aantal slachtoffers sterk kan worden terug gedrongen, door ons op de grootste groep kwetsbaren te richten die potentieel slachtoffer kunnen worden, blijft er een veel kleinere groep slachtoffers over waar de politie zich op hoeft te richten. Immers, de vrouwen die normaal gesproken in een uitbuitingssituatie terecht zouden komen, komen niet meer in die situatie terecht, waardoor alleen nog maar de veel hevigere dwang situaties over blijven.

Op dit moment ervaren de politie en andere autoriteiten enorme problemen om slachtoffers van niet-slachtoffers te onderscheiden in de seksindustrie. En dit komt omdat veel vrouwen die zij als slachtoffers kenmerken, zichzelf niet als slachtoffers zien, aangezien ze er zelf voor kozen om een deel van hun inkomsten af te staan aan een mensenhandelaar. Terwijl er aan de andere kant ook slachtoffers zijn van dwang, die dringend hulp nodig hebben. Maar aangezien deze twee verschillende type slachtoffers, de gedwongen en de uitgebuite slachtoffers, zo veel op elkaar lijken in gedragingen en omstandigheden, is het vaak moeilijk voor de politie om ze van elkaar te onderscheiden, met als gevolg politierapporten met schattingen die van geen kanten kloppen. Zij denken vaak van doen te hebben met een slachtoffer van dwang, terwijl het in realiteit geen slachtoffer is van dwang, maar een sekswerker die zelf akkoord ging met haar eigen uitbuiting. Voor buitenstaanders is het onmogelijk om ze van elkaar te onderscheiden, aangezien ze veelal dezelfde signalen uitzenden, terwijl als je het aan een uitgebuite sekswerker vraagt of ze gedwongen worden, je dus een heel overtuigt antwoord krijgt dat ze dat dus absoluut niet is. Niet zo vreemd natuurlijk, want ze wordt ook niet gedwongen.

Maar als het instapprogramma voor prostitutie actief is, zullen de meeste van deze uitbuitingsgevallen verdwijnen omdat die gebruik maken van het uitstapprogramma, waardoor alleen de dwang gevallen over blijven. En aangezien er een enorm contrast is tussen een slachtoffer van dwang en een vrijwillig werkende sekswerkers, zowel in gedrag als omstandigheden, wordt het veel makkelijker om dat verschil te zien. Immers, de slachtoffers van uitbuiting zijn geen slachtoffer meer dankzij het instapprogramma, waardoor alleen nog dwang slachtoffers over blijven. En met minder slachtoffers van uitbuiting om te kunnen verwarren met dwang slachtoffers, wordt het ook veel makkelijker voor de politie en andere autoriteiten om de slachtoffers te spotten en hen te helpen.

Het grootste probleem licht echter bij de acceptatie van sekswerk als werk. Immers, het instapprogramma voor prostitutie lost voor een groot deel de problemen van mensenhandel op in de prostitutie. Maar het is omdat politici en beleidsmakers terughoudend zijn om vrouwen te faciliteren die deze branche in willen, dat dit probleem nog steeds niet opgelost is. Het is hun morele oordeel die staat tussen het accepteren van sekswerk als werk en het bieden van een veilige en goede manier om dit te doen, tegenover het afwijzen van prostitutie en daarmee ook niet de problemen van mensenhandel op te lossen.
In één klap zouden we mensenhandel kunnen halveren, door een groot deel van de slachtoffers die nu uitgebuit worden een alternatief te bieden, naast het accepteren van een deal waarbij zij een groot deel van salaris afstaan in ruil voor hulp. We zouden het makkelijker kunnen maken voor de politie om slachtoffers van dwang en uitbuiting te onderscheiden, door ervoor te zorgen dat slachtoffers van alleen uitbuiting niet in die situatie terecht komen, waardoor alleen de dwang over blijft. Maar in dat geval moeten politici en beleidsmakers sekswerk wel accepteren als werk, en de vrouwen een mogelijkheid in bieden om de prostitutie in te stappen, en de vraag is of ze daartoe echt bereid zijn om levens te redden?

Dus de echte vraag is: wil de overheid liever blijven dweilen met de kraan open, of zijn ze bereid om de kraan dicht te draaien? Want uiteindelijk blijft het overstromen zolang als niemand die kraan dicht draait, hoe vaak je er ook met de dweil aan de slag gaat. Dus zijn zij bereid om hun oordeel over sekswerker aan de kant te zetten om mensenhandel te kunnen bestrijden? Of blijven ze liever de echte problemen ontwijken door met allerlei kunstgrepen tot nep oplossingen te komen die niemand echt helpt? Sekswerkers hebben hulp nodig, maar niet het soort hulp wat je zou denken. Hulp om de branche in te komen, en niet alleen om eruit te stappen.

Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna
Vertaling: Mark van der Beer
Rondleidingen en gidsen
Elke dag lopen er honderden mensen langs mijn werkplek op de Wallen. Groepen van 10 tot soms zelfs wel 50 man worden rondgeleid door gidsen door de smalle steegjes, om een kijkje te nemen bij de raambordelen en de dames die achter deze ramen werken. Blijkbaar verdiend het goed, want het is niet één groep, maar dag en nacht zijn er talloze groepen die rondgeleid worden langs onze ramen, dag in dag uit, met een gids die hen uitleg geeft. Ze leggen dingen uit over de geschiedenis van de Wallen, over de wetgeving in Nederland, over het werk en natuurlijk over ons.

Helaas is echter niet iedere gids bekend met de realiteit van de Wallen in Amsterdam. Vaak hoor ik gidsen dingen zeggen die gewoon niet waar zijn. Zo vertellen ze bijvoorbeeld aan de toeristen dat de meeste, of soms zelfs alle prostituees gedwongen hier werken. Of dat de georganiseerde misdaad deze bordelen runnen, waarmee ze de bordelen gebruiken om geld wit te wassen. Sommige gidsen vertellen zulke onzin, terwijl al die toeristen dat dan maar geloven omdat de 'expert' beweert dat het zo zit,
Maar feit is dat de meeste gidsen geen idee hebben waar ze het over hebben. Ze herhalen gewoon wat ze gehoord hebben van iemand of van de media. Verhalen zoals 'de meeste vrouwen werken hier gedwongen' of 'georganiseerde misdaad zit hierachter' of zelfs dat er 'veel witwaspraktijken' plaats zouden vinden, zijn allemaal argumenten die de gemeente Amsterdam voorheen gebruikte om hun gentrificatie project om de Wallen 'op te schonen' van de 'georganiseerde misdaad' te rechtvaardigen, door sekswerkers op straat te zetten en hun enige legale werkplekken te sluiten. En als je je nu afvraagt hoeveel criminele organisaties de gemeente inmiddels hiermee heeft weten te pakken, nou het antwoord is nul, niets! Het was gewoon een leugen die ze hebben gebruikt zodat ze de panden konden verkopen aan bedrijven met veel geld.

Elke dag zie ik deze groepen over de Wallen lopen, groepen van 10, 20, 30 soms zelfs 50 man(!), die iemand betalen die onzin over ons loopt te vertellen, terwijl ze wel verdienen aan ons bestaan. En terwijl zij betaald worden om onzin over ons te vertellen, zien wij daar niets van terug. Maar het ergste is nog wel dat ze honderden mensen oer dag compleet verkeerd inlichten, en dat hier door ons als sekswerkers weinig aan te doen valt.
De groepen zijn soms zelfs zo groot, dat er nauwelijks genoeg plek is voor iedereen, wat inhoudt dat ze voor onze ramen gaan staan, waarmee ze ons blokkeren om ons werk te kunnen doen. Ze jagen daarmee de klanten weg, die niet gezien willen worden door mensen om naar binnen te gaan (zeker niet een groep van 50 man), omdat er nog een enorm sociaal stigma ligt op de rol van onze klanten. En ze maken het ons ook onmogelijk op deze manier om oogcontact met onze klanten te maken en onze klanten naar ons toe te roepen, waardoor het onmogelijk wordt om ons beroep uit te oefenen. Soms is het zelfs de gids zelf die ons blokkeert om ons werk te doen. Dus terwijl hij geld aan ons verdient, blokkeert hij ons om hetzelfde te doen, terwijl hij wel onzin over ons loopt te vertellen. Dank je wel!

Soms voel ik me als een dier uit de dierentuin, met al die groepen die alleen maar komen kijken. We vinden het heus niet erg dat mensen de Wallen bezoeken, immers, wij verdienen ook aan de bezoekers. Maar als er iedere dag groepen van 50 man alleen maar naar je komen staren, en verder geen enkele interesse hebben om binnen te komen, dan wordt het wat irritant.
En het zijn niet eens de mannen die ons zo irriteren. Immers, we begrijpen heus wel dat een man het leuk vindt om een mooie sexy vrouw te zien, dat is heel natuurlijk. Nee, het ergste zijn de vrouwen, die vaak een compleet gebrek aan respect voor ons hebben, naar ons staren, foto's van ons maken. Soms waarschuwen de gidsen wel de groepen om geen foto's te maken, maar vaak doen ze niks als mensen toch een foto van ons nemen, wat niet echt getuigt van veel respect voor ons. Kijk, van een man kunnen we het nog wel begrijpen waarom hij een foto van een sexy vrouw wilt maken, maar van een vrouw? Waarom moet zij een foto van mij maken? Heeft ze thuis geen spiegel of zo om te zien hoe een vrouw er in het echt uit ziet?

Ik vind het niet erg dat er rondleidingen gegeven worden op de Wallen, begrijp me niet verkeerd. Maar de groepen zijn te groot geworden, het zijn er te veel en ze worden te vaak geleid door gidsen die geen enkel respect voor ons hebben, ondanks het feit dat ze dankzij ons werk hebben. En het ergste daarvan is nog wel dat ze vaak complete onzin over ons en ons beroep vertellen, omdat ze simpelweg gebrek aan informatie hebben. Ze hebben nog nooit met een sekswerker gesproken, ze zijn nog nooit binnen geweest, en ze hebben geen enkele expertise of ervaring waar ze uit kunnen putten. Zo kopiëren simpelweg wat ze ergens gehoord of gelezen hebben, zonder na te gaan of die informatie wel correct is. Bovendien zijn de groepen te groot geworden voor het relatief kleine gebied en de smalle steegjes op de Wallen, en zijn ze te groot voor één gids om controle over te hebben. Daarnaast tonen ze geen enkele respect voor ons, door voor ons raam te gaan staan en ons te blokkeren om ons werk te doen, en niet in te grijpen als mensen foto's van ons maken.

Ze zouden er vergunningen voor af moeten geven. Vergunningen voor gidsen. Raambordelen hebben vergunningen nodig, straatartiesten hebben vergunningen nodig, dus waarom niet gidsen? Immers, gidsen hebben een enorme invloed op hoe mensen denken over de Wallen, over Amsterdam, sekswerk en nog belangrijker ons zelf! Ze hebben een enorme invloed op de meningen van honderden mensen met wat ze iedere dag vertellen, en zonder de juiste informatie leidt dit alleen maar tot een incorrect beeld over een beroep die al enorm veel last heeft van een incorrect beeld.
Zonder zo'n vergunning zou het illegaal moeten zijn om rondleidingen te geven op de Wallen. En ze zouden ook een maximum aantal vergunningen aan gidsen moeten geven, om te voorkomen dat het gebied wordt overstroomt door groepen rondleidingen zoals dat nu het geval is. Daarnaast zou er ook een maximum moeten komen aan de grote van zo'n groep. En ze zouden verder e examen af moeten leggen over de Wallen, de sekswerkers en prostitutie, voordat ze een vergunning krijgen, om te voorkomen dat men onzin gaat lopen vertellen, zoals dat nu vaak het geval is.

Gelukkig zijn er ook nog enkele goede gidsen op de Wallen. Mensen die kennis hebben over het gebied en het werk, die dus weten waar ze het over hebben. Waarschijnlijk de beste plek om een rondleiding te boeken, is bij het PIC (Prostitutie Informatie Centrum), wat geleid wordt door voormalig sekswerker Mariska Majoor. Mariska is zelf oud-prostituee en heeft vroeger zelf ook achter de ramen op de Wallen gestaan, dus ze weet waar ze het over heeft, en bovendien kent ze ook veel vrouwen die momenteel achter de ramen staan. Ze runt al meer dan 20 jaar het PIC in het hartje van de Wallen, en ze is tevens een goede vriendin van mij zelf. En recentelijk heeft ze ook de nieuwe belangenvereniging van en voor sekswerkers opgericht, PROUD, waar ik zelf ook lid van ben.
En het is niet omdat ik vrienden met haar ben dat ik dit zeg. Maar het is simpelweg omdat zij één van de weinige mensen is die weet wat de realiteit op de Wallen is, en ze persoonlijk de sekswerkers ook kent, dat ik haar aanraad als gids. En als je iemand tegenkomt die écht begrijpt hoe jouw realiteit eruit ziet, terwijl er zo weinig mensen zijn die dat weten, dan krijg je al snel een band met elkaar.

Helaas bestaat er echter niet zoiets als een examen of een vergunning voor gidsen op de Wallen, en zijn er veel te weinig mensen zoals Mariska Majoor die de realiteit op de Wallen kennen. En daarom kan helaas iedere idioot die geld wil verdienen, allerlei onzin vertellen aan niets wetende toeristen, over de Wallen en over ons. Ik heb daar een mooi voor, voor mensen die geld verdienen over de rug van anderen, zonder dat die mensen daar zelf wat van terug zien, dat heet namelijk uitbuiting. Helaas zijn er echter veel organisaties en mensen die ons op deze wijze uitbuiten, terwijl ze onzin over ons lopen te vertellen. Ze laten mensen dingen geloven die gewoon niet waar zijn, waarna zij dit weer thuis aan hun vrienden vertellen, die hen ook weer op hun woord geloven. En op deze manier komen er dus enorm veel onzin verhalen in de omloop over de Wallen en sekswerkers in Amsterdam.

Mariska Majoor gebruikt het geld dat zij verdiend met de rondleidingen die zij geeft, om het PIC mee te runnen, om daarmee mensen correct te informeren over de Wallen en sekswerk in Nederland. Maar het PIC helpt ook sekswerkers als zij met problemen bij hen komen, of informeren hun over dingen die te maken hebben met hun beroep, waar dus zowel de toeristen als de sekswerkers zelf wat aan hebben. Daar hebben we dus veel meer aan dan die mensen die geld over onze rug verdienen, door onzin over ons en ons beroep te vertellen, ons lastig te vallen op ons werk waar we ook nog eens op geen enkele manier van profiteren, alleen maar zodat zij veel geld voor zichzelf kunnen verdienen.

Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna
Vertaling: Mark van der Beer

Prostituees bezetten gesloten ramen
Gisteren was weer een drukke dag op de Wallen, toen een groep sekswerkers enkele ramen bezetten uit protest tegen de sluiting van deze ramen. De sekswerkers protesteerden hiermee tegen de sluiting van 18 raambordelen op de Wallen in Amsterdam, die sinds gisteren gesloten zijn. De bordelen mogen weer opnieuw open als de nieuwe raamexploitant zijn vergunningen rond heeft, maar dat duurt tussen de 2 tot 6 maanden, wat inhoudt dat tot die tijd deze dames zonder werkplek zitten.

De raambordelen werden gesloten door de burgemeester, omdat er volgens hem 'serieuze misstanden' zouden hebben plaats gevonden achter deze ramen, zoals gedwongen prostitutie. Wat hij er echter niet bij vermeld, is dat deze 'serieuze misstanden' al lang geleden plaats vonden, en de bordeelhouder daar niet direct bij betrokken was. Dit is dan ook de reden dat de bordeelhouder nooit überhaupt verdachte is geweest in ook maar één van deze zaken. Andere argumenten die de burgemeester noemde, zoals 'administratieve problemen', zijn een direct resultaat van de regeltjesterreur waar de burgemeester de raamexploitanten aan onderwerpt, in de hoop dat zij dan een fout zullen maken.

Sterker nog zelfs, geen van de vrouwen in deze 18 ramen zijn ook maar op enige manier betrokken geweest bij de dingen waar de raamexploitant van wordt beschuldigd door de burgemeester. Bovendien dreigde de burgemeester eerst alle 47 ramen van deze raamexploitant te sluiten, maar uiteindelijk nam de burgemeester genoegen met 18 ramen. Maar aangezien de raamexploitant niet de eigenaar van de panden is, geeft dit de mogelijkheid voor een nieuwe raamexploitant die de panden kan gaan exploiteren. En dus is er al een nieuwe raamexploitant bezig om de vergunningen rond te krijgen, maar dit kan dus nog maanden duren, waarvan op z'n minst 2 maanden. Tot die tijd zitten die vrouwen die hier werkte dus zonder werkplek.

De burgemeester beargumenteerde dat er voldoende plek zou zijn voor deze vrouwen, aangezien er genoeg plek is overdag. Maar zoals ik al schreef in mijn vorige blogpost, is er overdag nauwelijks iets te verdienen, omdat er overdag simpelweg te weinig klanten zijn. 's Avonds zijn alle ramen al verhuurd, dus kunnen ze geen plek meer vinden om te werken. Zonder inkomen dwingt de burgemeester deze dames in de zware financiële tijden, aangezien de rekeningen gewoon binnen blijven komen. Deze vrouwen hebben families, partners, kinderen, en die zijn allemaal ook afhankelijk van het inkomen van de dames uit de prostitutie. En nee, dit heeft niets met pooiers te maken, deze vrouwen zijn pure feministen, zoals iedere feminist het zou willen zien. Deze vrouwen hebben thuis de broek aan, zij werken, zij zijn de baas, zij zijn de kostwinner in plaats van de mannen.

Om voor deze vrouwen op te komen heeft PROUD, de belangenorganisatie voor sekswerkers waar ik ook lid van ben, een kort geding aangespannen tegen de gemeente. Immers, de burgemeester beloofde eerst nog dat er minder ramen zouden sluiten, maar in plaats daarvan is hij nu bezig met het sluiten van 18 ramen die helemaal niet in de planning stonden. Deze 18 ramen bevinden zich ook helemaal niet in het gebied dat zou moeten sluiten, en de vrouwen hebben pas een week vooraf gehoord gekregen dat ze zouden gaan sluiten.
Bovendien, de burgemeester beweert dat hij rekening houdt met de situatie van de vrouwen, maar dit is absolute onzin. Het wegnemen van hun enige werkplek, hoe kun je dat nu verkopen als 'rekening houden met'? Zelfs al zou alles wat de burgemeester beweert waar zijn, wordt hun situatie er nooit beter op, aangezien ze nu dus helemaal niet meer kunnen werken. Op z'n minst zou je nog kunnen zeggen dat een slechte werkplek beter is dan geen werkplek. Immers, ook op een slechte werkplek kun je geld verdienen voor jezelf en je familie, maar zonder werkplek wordt dat nogal lastig.

En dus eist PROUD van de burgemeester dat de ramen weer open gaan voor deze vrouwen, totdat de nieuwe raamexploitant zijn vergunningen rond heeft, waardoor deze vrouwen in de tussentijd gewoon kunnen door blijven werken en inkomsten kunnen blijven genereren. Ook heeft PROUD geëist dat de vrouwen gecompenseerd moeten worden voor iedere dag die ze nu niet kunnen werken daar. Natuurlijk zal de burgemeester proberen die verantwoordelijk in schoenen van de raamexploitant te schuiven, maar het was uiteindelijk niet zijn keuze om het zo te doen, de burgemeester gaf hem weinig keuze behalve deze ramen te sluiten. De dames die daar werkte hadden het daar prima naar hun zin, en wilde die werkplekken helemaal niet kwijt raken, maar de burgemeester denkt dat dit beter voor hen is. Een perfect voorbeeld van hoe de burgemeester dus niet luistert naar de vrouwen, en hoe hij dus niet in hun belang handelt, maar dat van zichzelf.

Dus wisten gisteren een deel van de sekswerkers die achter die 18 ramen werkte, één van de panden binnen te dringen nadat ze klaar waren met werken, en bezette daarmee drie ramen. De bezetting duurde de gehele dag, als statement naar de burgemeester toe en om aandacht te vragen voor het kort geding tegen het verlies van hun werkplekken. Enkele mensen van PROUD, waaronder ikzelf, waren aanwezig om de dames te steunen, en na een hele nacht werken en daarna een hele dag protesteren zonder te hebben geslapen, waren de meeste meiden behoorlijk moe geworden, en eindigde het protest aan het einde van de middag. Hopelijk hebben ze hiermee wat aandacht gekregen voor hun zaak, en beseft de burgemeester eindelijk eens dat zijn acties niet langer meer zonder consequenties zijn. En hopelijk kunnen deze meiden spoedig weer aan het werk, en hoeven ze niet maanden lang te wachten voordat ze weer wat inkomsten binnen krijgen, zodat ze zichzelf en hun familie en gezinnen kunnen onderhouden.

Een paar video's van het protest:



Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna
Vertaling: Mark van der Beer